ಗುರುವಾರ, ಡಿಸೆಂಬರ್ 26, 2013

ಎಲೆ ಉದುರುವ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ...

ಬಯಲು ಸೀಮೆಯವರಿಗೆ ಕಾಡು ಎಂದರೆ ಬಹುಶಃ ಜಾಲಿ ಮರಗಳ ಪೊದೆಯೋ, ಅಥವಾ ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ತೋರಿಸುವ, ಸದಾ ಹಸುರಿನಿಂದಲೇ ಕೂಡಿರುವ, ದೊಡ್ಡ-ದೊಡ್ಡ ಮರಗಳಿರುವ, ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿರುವ ಸ್ಥಳವೆಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಮೂಡಬಹುದು. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕಾಡು ಎಂತಹ ಅನುಭವ ಕೊಡುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕು.

ಕರ್ನಾಟಕದ ಬಯಲುಸೀಮೆಯಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಕಾಡುಗಳು ಉಳಿದಿಲ್ಲವಾದರೂ, ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ದಟ್ಟ ಅರಣ್ಯಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ಉಳಿದಿವೆ. 

ಇಂತಹ ಅನುಭವಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಏನೋ ನಾನು ಭದ್ರಾ ವನ್ಯಜೀವಿ ಧಾಮದ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇರುವ ಕುವೆಂಪು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಲ್ಲಿ stumbled upon ಆಗಿದ್ದು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

ಸೆಮೆಸ್ಟರ್ ಶುರುವಾದ ಮೊದಲೆರೆಡು ತಿಂಗಳುಗಳು ಬಿಟ್ಟೂಬಿಡದ ಮಳೆ! ರಜೆ ಸಿಕ್ಕಾಗ, ಮಳೆ ನಿಂತಿದ್ದು ನೋಡಿ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು! ಹೀಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಕಾದು, ಒಂದು ಭಾನುವಾರ ನಾನೂ, ಶ್ರೇಯಸ್ಸೂ ಕಾಡಿಗೆ ಹೊರಟೆವು. ಹಾಸ್ಟೆಲ್ನ ಪಕ್ಕ ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಒಂದು ದಾರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ, ಆ ದಾರಿಯಿಂದ ಲಂಟಾನಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನುಸುಳಿ, ಕಾಡಿಗೆ entry ಕೊಟ್ಟೆವು. ದಾರಿ ದೂರಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ರೋಮಾಂಚನ, ಒಂದುಕಡೆ ಭಯ ಶುರುವಾಯಿತು. (ಮೊದಲ ಬಾರಿ ತಯಾರಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಅರಿಯದೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವದರಿಂದ). ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಿದಿರು ಮೆಳೆಗಳಿದ್ದವು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ವಿವಿಧ ಮರಗಳು, ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿಯವರು ಹೇಳುವಂತೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಜಿಗ್ಗು ಲಂಟಾನ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆ ಮುನ್ನಡೆಯುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಬಗ್ಗಿ, ತೆವಳಿ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಸೂರ್ಯನ ಬಿಸಿಲು ಬೀಳದಷ್ಟು ದಟ್ಟವಾಗಿತ್ತು ಕಾಡು. ಪಾಚಿ ಮತ್ತು ಕಲ್ಲುಹೂವುಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿದ್ದವು. ಶ್ರೇಯಸ್ ಮತ್ತು ನಾನು ನಮ್ಮ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ತಗೆಯುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಆರ್ಕಿಡ್ಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದಿದ್ದೆ.
ಕಾಡಲ್ಲಿ 

ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೨೦೦ಮೀ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಎಷ್ಟು ಹುಡುಕಿದರೂ ಒಂದೂ ಆರ್ಕಿಡ್ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಈ ಮಧ್ಯೆ "ಶ್!", ನಾನೆಂದೆ, "ಏನೋ ಸದ್ದಾಯ್ತು"! ನಮ್ಮ ಗಮನ ಆ ಕಡೆ ಹರಿಯಿತು. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಅಲಗಾಡುವ ಎಲೆಗಳು. ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ Scimitar Babblerನ ಸದ್ದು. ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆವು ಏನೋ ಓಡಿದಂತೆ ಅನಿಸಿತು. ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೋದೆವು, ಕ್ರಮೇಣ ದೊಡ್ಡ ಮರಗಳು ಇದ್ದವು. ಏನೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಶ್ರೇಯಸ್ "ಬ್ಯಾಡ ಲೇ" ಅಂತಾನು, ನಾನು "ಇಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಜಿಂಕೆಗಳಿವೆ ಅಂತ ಕೇಳಿದೀನಿ, ಅವು ಏನೂ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ, ಹೆದರಿ ಓದಿ ಹೋಗ್ತವೆ", ಎಂದೂ " ಹುಲಿ ಅಂತು ಈಕಡೆ ಇಲ್ಲ, ಇದ್ದರೆ ಚಿರತೆ ಬರಬೇಕು. ಅದು ಸುಮ್ಮನೆ ಮನುಷ್ಯನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುವ ಪ್ರಾಣಿಯಲ್ಲ, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಆಹಾರ ಸಿಗದೇ ಹೋದರೆ ನಾಡಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಇತ್ತ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ನವಿಲು ಕೂಗುತಿತ್ತು. ಅದನ್ನ ನೋಡೋಣ ಎಂದು ಆಕಡೆ ಹೊರಟೆವು.

ನಾನು ಚಿರತೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದು ಅವನಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸಿತು, ಮೂಲತಃ ಬೆಂಗಳೂರಿನವನಾದ ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬೇಸತ್ತು ಈಕಡೆ ಬಂದಿದ್ದ! ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ನಮಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಭಯಾನಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಎದುರಾಯ್ತು! ಅದು ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳುವ ಸದ್ದಾಗಿತ್ತು! "ಭ್ಯಾ",  "ಭ್ಯಾ" ಎಂದು ಮೂರು secondಗೊಮ್ಮೆ ಯಾವುದೊ ಪ್ರಾಣಿ ನಮ್ಮಿಂದ ಸುಮಾರು ೧೦೦ಮೀ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಕೂಗತೊಡಗಿತು. "Oh f***!" ಎಂದ ಶ್ರೇಯಸ್, ನನಗೂ ಭಯ ಬೀಳಿಸಿದ!

ಅವನಿಗೆ ಅದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ನನಗೂ ಅನುಮಾನ ಶುರುವಾಯ್ತು, ಇದೇನಪ್ಪ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು ಎಂದು. ನಮಗೆ ಭಯಗೊಳ್ಳಲು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣವೆಂದರೆ ಆ ಸದ್ದು ನಾವು ಬಂದ ದಾರಿಯಿಂದ ಬಂದದ್ದು!! ನಮಗೆ ವಾಪಸ್ಸು ಹೋಗಲು ದಾರಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ! ಏನೂ ಮಾಡಲು ತೋಚದೆ ಅಲ್ಲೇ ಮರದ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತೆವು. ಈ ನಡುವೆ ಆ ಕೂಗು ಕಡಿಮೆಯಾಗುವ ಲಕ್ಷಣ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇತ್ತ ನವಿಲೂ ಕೂಗುತ್ತಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಆ ಪ್ರಾಣಿಯ ಕೂಗು.  ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಹೊಳೆದದ್ದು ಅದೇನಿರಬಹುದೆಂದು! "ಶ್ರೇಯಸ್, ಅದು Barking Deer ಇರಬಹುದು! ಅದಾಗಿದ್ರೆ ಏನೂ ಮಾಡಲ್ಲ!", ಎಂದೆ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅದು ದೊಡ್ಡ carnivore ಆಗಿದ್ದರೆ ನವಿಲು ಈ ಸದ್ದು ಕೇಳಿ ಕಾಲ್ಕೀಳುತಿತ್ತು. Barking Deer ಬಗ್ಗೆ ಓದಿದ್ದ ನೆನಪು ನನಗೆ. "ಸುಮ್ನಿರು ಯಾಕ್ ಬೇಕು! Shit ಎನಾಗೊಯ್ತಪ್ಪ" ಅಂತ ಹೇಳತೊಡಗಿದ. "ಸುಮ್ನಿರು ಏನು ಆಗಲ್ಲ, ಅದ್ ಹೋದ್ರೆ ಆಕಡೆ ಹೋಗಣ"ಎಂದೆ.

ಕ್ರಮೇಣ ಸದ್ದು ಮಾಡುವ ಪ್ರಾಣಿ ದೂರ ಹೊರಟಿತು. ನಾವು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಆ ಲಂಟಾನಗಳ ಮದ್ಯೆಯಿಂದ ಕಾಡಿನ ಹೊರಬಂದೆವು. ಬಯಲಿಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಅದೇನೋ ಸಮಾಧಾನ. "ಉಫ್" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಹಾಸ್ಟೆಲಗೆ ನಡೆದೆವು. ಹೋಗಿ internetಅಲ್ಲಿ 'barking deer' ಅಂತ ಸರ್ಚ್ ಕೊಟ್ಟು ನೋಡಿದ್ವಿ. ಅದರ call audio ಸಿಕ್ಕಿಕಿತು. ಅದನ್ನ ಕೇಳಿದಾಗ, "ಛೆ! ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಒಂದು ಜಿಂಕೆ ಮಿಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ವಲ್ಲೋ" ಎಂದೆ!




ಶಿಲೀಂಧ್ರ 

 ಪಾಚಿ 

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:

ಕಾಮೆಂಟ್‌‌ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ